Abisha II, Goed of niet?, Schilderij, Collage7

--Abisha Mary II--
Ik word wakker en hoor het regenen. Meteen denk ik aan Abisha en haar familie.
Het huis met de vele gaten in het dak. Op dat moment wilde ik graag iets voor ze doen, maar ik weet niet wat.
Richard belt me op met vraag of ik bij hem langs wil komen. Wanneer ik zijn huis binnen loop zie ik de ouders van Abisha Mary zitten. Mijn eerdere blog over de oma die steeds om het huis vroeg had er voor gezorgd dat Eileen, van stichting Ladder, een email naar Richard heeft gestuurd waarin ze zei dat het gereserveerde geld van de familie meteen mee gegeven moest worden. (Het geld voor de familie was dus al ingezameld door leden van Ladder in Nederland) Dit betekend dat de familie Mary 60.000 rps krijgt, wat ongeveer €1000 is. De familie is blij dat ze binnen twee maanden een nieuw huis hebben. Ik ben blij dat ik de blog over de familie heb geplaatst. Heb ik toch nog iets voor hun kunnen betekenen.


--Goed of niet?--
Een parish council bijeenkomst. Alle hoge kerk mensen van verschillende dorpen komen bijeen. In een dorp vlakbij is het dak van de kerk beschadigd. Er wordt een inzamel actie georganiseerd. Duizenden roepies (1000rps = €16,50) kunnen worden ingezameld om het dak te repareren. Men gaat langs de deuren van inwoners. Zelfs de aller armste doen mee. Ik vraag me dan af, waarom is er geen inzamel actie voor alle inwoners die een lek dak hebben? Waarom krijgt de kerk alle aandacht?
De kerk en het geloof speelt een grote rol in het leven van deze mensen hier.
Elke dag bidden en vragen om betere tijden en een nieuw huis. Na elke zondag mis geven de inwoners geld om een nieuwe extra tempel te bouwen voor de kerk.
De kerk is rijk, de mensen niet. Zo was het honderden jaren geleden, zo is het nu.


--Het was het schilderij--
Richard heeft me mee genomen naar zijn ouders voor het eten.
Het is vrijdag 3 november, een feestdag voor de hindoes. Hier en daar hoor je wat vuurwerk. De hele familie van Richard is aanwezig. Twee drukke kinderen van negen, één jochie van vijf, twee zeer intelligente kinderen die uitermate goed Engels spreken en alle zussen en broers.
Na een uur praten en plaatjes kijken op mijn Iphone, is het tijd om naar de overkant van de straat te gaan. In dat huis wonen de ouders van Richard.
Ik kon meteen doorlopen naar de tafel met eten. Allerlei bakjes met groentes en fruit.
Met deze hoeveelheid eten kan een weeshuis worden gevoed, maar nu is alles voor mij.
De broer van Richard blijft zeggen hoe blij hij is dat ik er ben. Hij begint enthousiast met het opscheppen van eten. Natuurlijk staat zijn vrouw te kijken hoe ik eet.
De broer blijft praten en opscheppen. Ik heb geen tijd om te eten. De stapel met eten wordt groter en groter. De andere broer, zus en kinderen komen ook maar eens kijken hoe het mij verging.
Ik zit aan een lange tafel die gevuld word met bakjes eten. Op een gegeven moment staan zes mensen mij te observeren. Ik weet niet waar ik kijken moet.
Aan de muur hangt een foto. Op die foto is een man te zien. Hij zit aan een lange tafel die gevuld wordt met eten. Velen mensen zitten om hem heen. De man is belangrijk, de man is de enige die telt. Gelukkig ben ik dus niet de enige die dit mee maakte.
Zie foto:
http://www.leonardoda-vinci.org/The-Last-Supper-1498.jpg
(link kopieeren)

--Collage 7--
Weekend. Even de toerist uithangen.
Samen met wat jongeren van hier zijn we op stap. Een rivier die samen met de zee komt en een paleis van honderden jaren oud.
Uitleg eerste foto:
Op de achtergrond zie je de rivier samenkomen met de zee.
De linker jongen werkt in het huis van Mr. Thomas. Hij is heel grappig.
Ik heb geen idee wat hij vertelt of zegt, maar hij lacht om alles.
Altijd goed dus.
De tweede jongen is Jebin. Hij is een van de zonen van Mr Thomas. Naast hem Felix, mijn gids.
Van de laatste weet ik de naam niet meer, maar wel aardig.
Foto te vinden hier op de site en voor een volledige versie op:

http://img51.imageshack.us/img51/8822/collage7.jpg