Tijd om te monteren
Door: yoreh
Blijf op de hoogte en volg Yoreh
13 December 2010 | India, Auroville
Ik blijf erbij dat Auroville een vage stad is. Naar mijn idee veel westerlingen die in Azie willen wonen, maar het westen niet los kunnen laten.
Vanuit een dorp (iruthayapuram), waar ik de enige blanke ben, naar een witte stad is een grote overstap. Een plek waar pizza en noodles gelijk zijn.
Een paar dagen in de hoofdstad van Tamil Nadu; Chennai. Metropool, vies, oud en modern. Opzoek naar nieuwe partner organisaties voor stichting AMAIDI. AMAIDI heeft vele projecten waarbij veel westerse vrijwilligers ingezet worden.
In Chennai zit ik in een beter hotel.
Vies en lelijk. Het eten is lekker en de tv ruist. Vlakbij een internet cafe. voor 30 cent per uur kan ik op de pc.Hotmail, vk.nl, fcupdate.nl en Facebook. Tijd rekken. Wachten tot je een organisatie kan bezoeken. Voorkomen dat je op je hotelkamer zit om voor de vijfde keer die film te kijken.
Chennai is groot. Te groot om een stukje te gaan lopen. Ik heb geen idee waar ik heen kan.
Mijn gids Samson brengt mij met de motor naar organisaties.
Als ik terug kom ben ik drie tinten donkerder en mijn haar is stoef.
Ik ben bedekt in een laag stof, uitlaatgassen en andere troep.
Conclusie: ik ben in Chennai geweest.
Nog een paar dagen voordat ik terug naar Trivandrum vlieg, terug naar 'mijn dorp', terug naar mijn vertrouwde omgeving.
Wat ga ik daar doen? Niet veel eigenlijk. Nog een paar weken vervelen lijkt mij niets. Ik word beschermd. Zelf kan en mag ik niets doen. De documentaire wacht. Ik vlieg 18 december naar huis.
Tijd om te monteren.
Vanuit een dorp (iruthayapuram), waar ik de enige blanke ben, naar een witte stad is een grote overstap. Een plek waar pizza en noodles gelijk zijn.
Een paar dagen in de hoofdstad van Tamil Nadu; Chennai. Metropool, vies, oud en modern. Opzoek naar nieuwe partner organisaties voor stichting AMAIDI. AMAIDI heeft vele projecten waarbij veel westerse vrijwilligers ingezet worden.
In Chennai zit ik in een beter hotel.
Vies en lelijk. Het eten is lekker en de tv ruist. Vlakbij een internet cafe. voor 30 cent per uur kan ik op de pc.Hotmail, vk.nl, fcupdate.nl en Facebook. Tijd rekken. Wachten tot je een organisatie kan bezoeken. Voorkomen dat je op je hotelkamer zit om voor de vijfde keer die film te kijken.
Chennai is groot. Te groot om een stukje te gaan lopen. Ik heb geen idee waar ik heen kan.
Mijn gids Samson brengt mij met de motor naar organisaties.
Als ik terug kom ben ik drie tinten donkerder en mijn haar is stoef.
Ik ben bedekt in een laag stof, uitlaatgassen en andere troep.
Conclusie: ik ben in Chennai geweest.
Nog een paar dagen voordat ik terug naar Trivandrum vlieg, terug naar 'mijn dorp', terug naar mijn vertrouwde omgeving.
Wat ga ik daar doen? Niet veel eigenlijk. Nog een paar weken vervelen lijkt mij niets. Ik word beschermd. Zelf kan en mag ik niets doen. De documentaire wacht. Ik vlieg 18 december naar huis.
Tijd om te monteren.
-
13 December 2010 - 11:51
Judith:
In a world,.. where pzza's and noodles are all the same..
it's hard for rice to survive.. -
13 December 2010 - 14:24
Iris:
Hee yor,
Ik ben nu wel heel erg benieuwd naar al je verhalen!! Hoelaat kom je eigenlijk weer aan in nederland ? Ik ga namelijk de 19e naar istanbul.. vind het wel leuk om je eventjes te zien voordat ik dan weer weg ga! Kus -
13 December 2010 - 21:21
Wilmar:
Ben benieuwd naar je documentaire en jou (met stroef haar en drie tinten donkerder).
Tot in Nederland! -
14 December 2010 - 09:35
Yoreh:
haha, met zo'n 'film stem'....In A World....
18 december 12:45 - Emirates. (vanuit Dubai) :)
-
14 December 2010 - 09:50
Daphne :
Kom maar gauw naar huis!
:-) Blij dat je terug komt!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
