Mijn verjaardag

Om half zeven 's ochtends gaat mijn wekker af. Vandaag ben ik jarig en is het de eerste dag dat ik kinderen ga volgen. Deze kinderen worden gesteund door Stiching Ladder.
Om half acht kom ik aan bij het huis van Julie. Julie is dertien jaar en hoopt ooit een dokter te worden. Het huis van Julie heeft geen ramen, veel doeken, houten bedden zonder matras en overal diep zwarte stofwebben. Julie ziet er uit als elk ander schoolmeisje. Vanwege het uniform zijn rijkere en armere kinderen niet te onderscheiden.
Ik begin met een interview. Dit wilde niet van de grond komen. Logisch, ik kom iemands huis binnenvallen en begin te interviewen. Het was beter geweest om dit interview aan het eind van de dag te doen.
Op een gegeven moment, wanneer ik het huis van buiten aan het filmen ben, komt Julie naar buiten met pen en papier. Ze wilde mijn handtekening hebben. Dat was me nog nooit overkomen.
Op de weg naar school ben ik Julie aan het filmen. Binnen tien minuten werd ik omringt door een heleboel schoolkinderen.
Ook in de klas van Julie werd ik uiteindelijk door iedereen om een handtekening gevraagd.
Het voelde alsof ik een beroemdheid was.
's Avonds ben ik terug gegaan naar het huis van Julie om haar moeder te Interviewen. Zij vertelde me over de slechte conditie van het huis en hoe makkelijk alles kapot kan gaan. Een zwaardere storm zou het huis niet overleven. Ze vertelde Ladder heel erg dankbaar te zijn voor de financiele steun. Nog steeds hoopt de moeder dat ze ooit een nieuw huis krijgen.
De familie leeft onder de armoede grens. Aan het huis is het te zien.
Wat me opviel was een doosje van een mooie nieuwe telefoon. Daarnaast stonden er twee fietsen slinter nieuwe fietsen. Het plastic zat er nog omheen. Voor een moment begon ik te twijfelen. De moeder vertelde dat haar zoon ver op school zit en dat ze daarom het geld hebben uitgegeven aan een nieuwe fiets. Maar waarom een super nieuwe?
In de middag had ik wat tijd voor mezelf. Alleen toen heb ik gerealiseerd dat ik jarig ben.
Op het moment dat er niemand is die het weet of viert, is het niet zo bijzonder. Misschien een bescheiden feestje bij terugkomst in Nederland.